พี่ชายใหญ่ ได้โปรดไว้ชีวิตข้าเถอะ!

​

เฉียนอวิ๋นหม่าน

[คุณหนูรองสกุลเฉียน]

วันหนึ่งนางฝันเห็นลางบอกเหตุหายนะ พี่ชายร่วมตระกูลบ้าคลั่งจับดาบขึ้นร่ายรำตวัดผ่านลำคออันอ่อนนุ่มของทุกชีวิตในสกุลเฉียน ไม่เว้นกระทั่งตัวนางเอง ทิ้งไว้เพียงร่องรอยสีแดงฉานของกองเลือด เศษเนื้อและเถ้ากระดูก

เฉียนอวิ๋นหม่านไม่อาจยอมให้มันเกิดขึ้น ไม่ว่าจะต้องทำอะไร นางต้องหยุดยั้งดาวหายนะผู้นี้ไว้ให้จงได้

เฉียนหย่งเวย

[คุณชายใหญ่สกุลเฉียน]

ท่ามกลางอนาคตที่เลือนรางไม่ชัดเจน นางคือแสงนำทางเพียงหนึ่งเดียวที่เขายึดถือไว้ลึกสุดยังก้นบึ้งหัวใจ ไม่ว่านางต้องการสิ่งใด เขายินดีสละทิ้งได้ทุกสิ่งเพื่อให้ได้มาซึ่งความปรารถนาของนาง กระทั่งชีวิตและดวงวิญญาณ หากนางต้องการ เขาก็พร้อมมอบให้

"เพียงเจ้าต้องการ ไม่ว่าสิ่งใดข้าล้วนสละได้ทั้งสิ้น"

เขาเคยบอกกับนางไว้เช่นนั้น

นางคลี่ยิ้ม ริมฝีปากสีแดงชาดแย้มยกขึ้น งดงามดุจกลีบกุหลาบผลิบานในยามรุ่งอรุณ

"แม้ว่าเบื้องหน้าจะขวางไว้ด้วยทะเลเพลิงที่พร้อมจะแผดเผาท่านเป็นผงธุลี ท่านก็ยังยินดีก้าวผ่านมันเพื่อข้าอย่างนั้นหรือ?"

ดวงตาคมคายคู่นั้นจ้องมองกลับมาที่นาง มีเพียงประกายอันเด็ดเดี่ยวไร้ความลังเลสะท้อนอยู่ในนั้น

"แม้จะต้องแหลกสลายกลายเป็นผงธุลี ก็เป็นผงธุลีที่มีความสุขในทุกอณู...ข้ายินดีทำเพื่อเจ้า"

นิยายเรื่องนี้เขียนตามความต้องการสนองนี้ดของนักเขียนเอง

ดีบ้างแย่บ้างบอกกันได้ ส่วนอืดไปอันนี้ขออภัยไว้ล่วงหน้า

เพราะนักเขียนใช้วิธีเขียนไปเรื่อยๆ ไม่งั้นมันจะตันเร็ว 

ถ้าชอบฝากคอมเม้นต์ฝากติดตามกันด้วยนะคะ เป็นกำลังใจให้กันเยอะๆน้า

​